ako, sino? kilala mo ba?

                       Lahat ng tao ay may kanya kanyang pagkatao, ngunit ako kaya anong personalidad ko. Kilala mo ba kung sino ako? Bakit ako ganito? Anong problema ko? Iyan ang mga tanong sa aking sarili na hindi ko pa alam ang kasagutan. Tingin ko, ako'y halimbawa ng isang taong walang mukha. Hindi kilala ang sarili. Walang alam. Mangmang. Musmos ----- na nabubuhay mag-isa sa isang mundong madilim at walang kasama ---- nawawala at walang nag-aalaga. Tulad ng isang nakahawlang ibon na walang kalayaang lumipad sa himpapawid. Gaya ng bilanggo sa apat na sulok ng kuwartong walang pinto at bintana.

         Sino ba ako? Paano ko bang gagawing kilalanin ang aking sarili? Minsan ba'y naitanong mo rin iyan sa iyong sarili? Hindi ko alam. Wala akong alam.

         Sabi ng mga kaibigan ko "You never know your self, if you don't know who you are? You  don't know how appreciating and respect yourself mas a human being." Wika nila "Kung hindi mo alam ang tunay na kahulugan ng pag-ibig, hindi mo makikilala ang pagkatao ng iyong sarili sa mundo mong ginagalawan." ---- Nang marinig ko ang mga katagang iyan, tumatak sa isipan ko ang lahat. Sinimulan kong tuklasin kung sino ako,  ngunit nagtanong muli ako sa  aking sarili ----- Saan nga ba ako magsisimula? Saan ko hahanapin ang lugar kung sino ako? Wala akong ideya. Lumingon ako mula sa aking kinalalagyan. Bumaling ako sa direksyon ng aking kanan, harap, kaliwa at likod. Saan nga bang dako ako pupunta? ----- Huminga ako ng malalim, napapikit at bahagyang nag-isip.  ---- Naririto ako ngayon sa lugar na ito. Tatayo ako at dito ko sisimulan na ihakbang ang aking mga paa --- hanggang sa marating ko ang dapat kong kalagyan, nang sa ganun, malaman ko ang sagot sa aking katanungan.

                 Mula sa isang liblib na silid, ako ay kumawala. Pinakilala ko sa mundo ang aking sarili ."Here I am, born  to be live a life." Mula sa Diyos, sa aking pamilya at kaibigan, ako ay nahubog. Unti-unti kong nakilala ang aking sarili. Alam ko kung saan ako malakas. Alam ko kung saan ako mahina. ---- Habang namumulat ang aking mata, ang mura kong  isipan ay nagkakaalam na ng bawat bagay dito sa mundo.
                    Sa paaralan, nagkaroon ako ng karunungang hindi ko inaakalang akin. Akin talaga. My own self. Mula sa Tinga Labac Elementary School. at Batangas National High School, marami akong natutunan. At ngayon sa Batangas State University, sa kursong bachelor of science elementary education nahasa pa ang aking talento at kakayahan. Isang halimbawa ang mga paligsahan na hindi mo mababasta talaga. Kinuha ko ang kusong ito, upang balang araw, maipamulat ko sa mga batang musmus na tulad ko na malawak ang mundo natin.

                   Ilan na nga bang hakbang ng buhay ang nagawa  ko, ngunit sa tingin ko ay parang may kulang pa. Kulang na hindi ko alam kung paano punan. Kulang na hindi ko alam kung ano? paano? bakit? Hindi ko alam. May nakalimutan ba ako? Napaisip muli ako. Marahil, siguro , hindi ko pa mahanap. Hindi pa nakadestiny na makita ko. " Shocks!! What the hell? Ano ang gagawin ko?
                   Inalala ko ang mga panahon at oras na inilaan ko sa mga nakaraang araw, buwan at taon. Mula ng batang paslit pa lamang  ako hanggang ngayon. Bahagya ko atang nakalimutan  "I have a heart to love."

                  Kaya ng ika-sampu ng agosto ng sabado ng ika sampu ng umaga taong dalawang libo at labingtatlo, nang makatext ko si Marco Jay. Sa simula parang ewan lang, katulad ng iba na nagsisimulang magkakilala. Inaalam ang background profile, paborito, ayaw, gusto, lovelife status etc. topic. Ganun naman ang kabataan hindi ba? Text Tex sa simula hanggang maging close na at maging friends. Tapos call sign na namin ang  Khuletz. Siya ang Kuya Khuletz ko at ako naman ang Baby khuletz niya. Lagi kaming nagbabonding, kwentuhan, asaran, lokohan, kantahan, etc. Minsan nagkaka-away ein tulad ng iba nagbabati din ---- hanggang sa hindi nagtagal kinakantsawan na kami ng iba naming kaibigan. Ako naman nagbablush, kinikilig eh. Until one day, I dont ever expect to realize that I fall inlove to him more than a friend or brother. GOsH! ... What kind of felling I have?... normal lang naman daw sa kabataang tulad ko ang umibig LOL (Laugh Out Loud). ---- Habang tumatagal lalong lumalalim, tsk tsk tsk tinamaan ng pana ni kupido. Hanggang sa di ko na kaya, nagtapat akong mahal ko siya.   Sinabi niya na kapatid lang ang nararamdaman niya para sa akin.

OUCH. Ayaw daw niyang mawala ako sa kanya, kaya gagawin niyang suklian ang pag-ibig ko sa kanya. Ako naman si ambisyosa kinilig at tinanggap ang gusto niya. ---- Ngunit parang  may bumato sa puso ko na mali. Liligawan niya daw ako. 'Ayaw  ko," sagot  ko. Tumutol ako, kasi alam kong hindi akon ang taong mahal niya at may mahal siyang iba. Heartbroken lamang siya kaya niya iyon sinabi ---- kasi pinagpalit siya ng kanyang nililigawan sa iba. Inisip ko gagawin niya lamang akong rebound. Sa kabila ng lahat, itinuon niya ang oras niya sa akin. sabi niya TNT ( tayo ng ndi tayo) daw kami. Pinatutunayan niya sa akin na mali ang akala ko. Pakiramdam ko nuon nasa ulap ako.  I feel complete. Eto na siguro ang sagot na hinahanap ko sa aking sarili .  But time  passes by angd a days come. Lelo mood kami nagkakailangan, para bang may hating bakod sa pagitan namin. Ang relasyon namin ay hindi tulad ng dati. Nagkalamat na ang samahang meron kami. Kaya pala  kasi may nagugustuhan siyang babae na nililigawan na niya. Sumama ang loob ko sa nalaman ko. Lumayo ako sa kanya. Dumistansya siya. Siguro tama na iyon kasi masasaktan lang ako, kaya tinanggap ko na lang iyon ng buong puso. Alam ko sa sarili ko na may plano si God sa akin. Ibinaon ko ang sakit sa aking puso at sabi ko hindi ko ito kakalimutan. Ang karanasan kong makasama siya ipapailaliman ko ng susunod na mangyayari sa aking buhay..Iniyak ko na lamang ang sakit. "Time passes by and a day comes ---- I always prove the evidence of having a life to live with a heart to love. A struggle that we have a strength to continue, even it's hard to go on and it hurts to hold on."

Ang Natatagong Nararamdaman Sa pagpatak ng luha, ang kinikimkim ay naglalaho,
Bahagyang napapawi ang sakit na nasa loob mo,
Galit, inis, pagkapuot, pagkasuklam mo'y  magbabago.
Tila sasapit ang bagong umagang laan sayo.
Ngunit kung ito'y  iyong sasarilining buo,
Ang sakit ay mananatiliung sakit sa puso.
Damdaminng sumisidhi ng pighating lumuloob sayo,
Nagpupumiglas na waring hindi mo masumamo.
Ang nararamdama'y  sadyang makabuluhang magulo,
Katotohanang hindi mo mababatid ng totoo,
kung sasaliksikin mo't iintindihing lubos ito,
sa kaibuturan ng puso ng tao ay likas na nagtatago.

                    Nakilala ko si Zanjhie, i learn to him a lot. Kung sino man siya tinanggap ko ng buo ang lahat sa kanya. Sa kanya ko naramdamang kumpleto ulit ako. Habang nagtatagal nagmamatured ako. Lalo kong nakikita ang mundo ay malaki. I'm change for the better, while i continue go on. Sa piling niya masaya ako---ngunit  dahil sa kanya nagkagulo kami ng mga kaibigan ko. Pinili ko ang kaibigan ko kaysa sa kanya. I broke up with him kahit na mahal ko siya --- para sa relasyon naming ng kaibigan ko. Even it’s hard to have a crack marks on my heart. I’m never doing forget him. I  kept it hold on until the fatal time. I would realize that all gone and my heart  would be death. Mananatili at mananatili hanggang sa maging alaala at masabi kong not like the movies at all ( kc conception).

I'm Your Average Dreamer

I'm a True Escapist

Always Expecting a Happy Ending...

Maybe I've been watching

Too many movies

Maybe I Should Grow Up

And Stop Pretending

When I saw your face though

Everything was slow-mo

And I started wondering why...

CHORUS:

Why Can't it be

Just a pathway full of roses

Leading to a sunset view

With the one you've always dream of waits

Why Can't it be

It was like a movie scene the way I fell for you

Only you, didn't fall

Now it's not like the movies at all

Woo... Oh... Ohhh...

Should I kept my heart shut?

Should I've been more patient?

Should I kept an eye on my addiction?

What was I expecting?

Did I have a vision of a scene, that only lives in fiction

Now I know that you are not

Gonna be my co-star

And I start to wonder why...

CHORUS:

Why Can't it be

Just a pathway full of roses

Leading to a sunset view

With the one you've always dream of waits

Why Can't it be

It was like a movie scene the way I fell for you

Only you, didn't fall

Now it's not like the movies at all...

Just a pathway full of roses

Leading to a sunset view

With the one you've always dream of waits

Why Can't it be

It was like a movie scene the way I fell for you

Only you, didn't fall

Now it's not like the movies at all

Woo... Oh... Ohh...

            Natutunan ko habang ako ay naglalakbay sa bawat hakbang ko. Nakikilala ko ang aking sarili. Sa bawat pagkakamali ko, sa bawat sakit na nararamdaman ko my leksyon akong nakukuha upang malaman ko kung sino talaga ako. Ako  na nabubuhay sa mundo  na may puso at isipan. May sariling pagkatao. May personalidad na maipagmamalaki. May sariling kakayahan at katangian. May angking ugaling nahanap nko at lalo ko pang pinauunlad habang ako ay naglalakbay. Sa pagdaan ng panahon, nakikilala ko at nakikilala mo kung sino talaga ako.